کد مطلب:14052 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » احكام

زماني كه دختري از صميم قلب پسري را دوست دارد ولي نميتواند اين موضوع را به او بگويد چه راهي براي اين ابراز علاقه وجود دارد؟

نخست بايد بگويم اين دوست داشتن اگر از راه نگاه به آن جوان حاصل شده و نگاههاي مكرر سبب انتقال و تثبيت چنين محبت قلبي شده، در اين صورت، اين دختر خطا كرده و بر خلاف دستور خدا عمل كرده است. مگر خداوند متعال از نگاه معنادار و پيام بخش و نظرهاي شهوتانگيز نهي نكرده است؟ مگر نميفرمايد: »وَ قُل لِلْمُؤمِناتِ يَغْضُضْن مِن اَبصارِهِنَّ وَ يَحْفظنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لا يَبدينَ زينَتَهُنَّ...«؛ و به زنان با ايمان بگو چشمهاي خود را (از نگاههاي هوس آلود) فرو گيرند، و دامان{P- سوره نور، آيه 31. P}

خويش را حفظ كنند و زينت خود را (جز آن مقدار كه نمايان است) آشكار ننمايند.

ولي اگر اين محبت از طريق نگاه ابتدايي و برخورد ناگهاني يا از طريق تعريف پدر و مادر از آن جوان، يا از نگاه به قصد ازدواج و انتخاب صورت گرفته، در اين صورت، خلاف شرع مرتكب نشده و كار حرامي انجام نداده است.

ثانياً اسلام هيچ راهي براي ذلّت نفس و از دست دادن عزّت و كرامت ذاتي تجويز نكرده و به پيروانش اجازه نداده است كه با راههاي گوناگون، كيان و شخصيّت خود را خرد و خود را ذليل نشان دهند. ابراز علاقه دختر به يك پسر اظهار ذلّت، امضاء و مهر تأييد ابدي بر خواري خويش است. اسلام براي زنان و دختران وقار و شخصيّت خاصّي قائل است و به هيچ وجه به آنان اجازه نميدهد كه به بهانه دوست داشتن يك پسر، به او اظهار عشق و علاقه نمايد و در اين جهت آنقدر حسّاس است كه به دختران و زنان عفيف توصيه ميكند كه بر خلاف مردان، مغرورانه راه روند، متكبّرانه حرف بزنند، وقار خود را نشكنند و در حرف زدن و برخوردهاي خود با مردان، تواضع و فروتني نشان ندهند و صدا و لهجه خود را تغيير ندهند و با متانت كامل برخورد نمايند. دختري كه چنين باشد به يقين جوانان غيور كه طالب همسران خوب و ايدهآل هستند، به سراغ آنها خواهند رفت و انتخاب چنين دختري را بر دختران سبك و بيوقار و كودك صفت ترجيح خواهند داد. علاوه بر آن اصولاً اظهار محبّت يك دختر به يك پسر، اين سوء ظنّ را در ذهن آن پسر ايجاد خواهد كرد كه از كجا معلوم كه اين دختر تا كنون به چند جوان ديگر نيز ابراز علاقه نكرده باشد. يعني به طور طبيعي مردان اين گونهاند كه به محض اظهار علاقه و محبّت از جانب دختران، سوء ظن در آنها پديد ميآيد و از نخستين برخورد بدبيني در دل آنان نسبت به دختران پديد ميآيد. به همين جهت آيين اسلام به زنان مجرد و دختران اجازه نميدهد كه به سراغ مردها بروند و خود را ذليل و حقير نشان دهند. (در سؤال پنجم نيز به جواب اين سؤال پرداختهايم)